Η σπονδυλοαρθρίτιδα σχετίζεται με ένα φάσμα συμπτωμάτων που εμφανίζονται όταν οι οπίσθιες σπονδυλικές αρθρώσεις πάσχουν από αρθρίτιδα και περιλαμβάνει αυχεναλγία, ραχιαλγία, οσφυαλγία και ισχιαλγία. Η ηλικιακή ομάδα η οποία φαίνεται πως βάλλεται πιο συχνά από την αρθρίτιδα της σπονδυλικής στήλης είναι αυτή μεταξύ των 20 και 40 ετών, με ή χωρίς γενετική προδιάθεση για τη συγκεκριμένη πάθηση.
Ως σπονδυλοαρθρίτιδα ή σπονδυλίτιδα ορίζεται η προϊούσα εκφυλιστική νόσος των οπίσθιων αρθρώσεων της σπονδυλικής στήλης που προσομοιάζει αρκετά με την αρθρίτιδα των μεγάλων αρθρώσεων π.χ. γόνατος, ισχίου κ.τ.λ. Μπορεί να αποτελεί εκδήλωση γενικευμένης οστεοαρθρίτιδας ή ακόμη και ρευματολογικών αρθρίτιδων με πιο συχνή από αυτές την ρευματοειδή αρθρίτιδα και την αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα ή αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα. Η διαδικασία εκφύλισης ανάγεται σε σταδιακή απορρόφηση του λιπαντικού υγρού (συνοβιακό υγρό) της αρθρώσεως, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη φαινομένων τριβής μεταξύ των αρθρικών επιφανειών και παραγωγή πόνου (άλγους) στη σπονδυλική στήλη.
Η σπονδυλαρθρίτιδα συνδέεται κατά κύριο λόγο με:
● αυχεναλγία (πόνο στην περιοχή του αυχένα)
● ραχιαλγία (πόνο στην περιοχή της πλάτης)
● οσφυαλγία (πόνο στην περιοχή της μέσης)
● ισχιαλγία (πόνο στην περιοχή του ισχίου)
Αξίζει να σημειωθεί πως η οστεοαρθρίτιδα έχει σχετικά μεγάλη επίπτωση σε ηλικιακές ομάδες άνω των 50 ετών, ενώ οι ρευματολογικές αρθρίτιδες εμφανίζονται σε μικρότερες ηλικίες.
Τα αίτια που προκαλούν τη συγκεκριμένη πάθηση δεν είναι ξεκάθαρα, καθώς δεν είναι σαφής ο λόγος για τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα υγιή αρθρικά κύτταρα. Βάσει κάποιων ερευνών, διάφοροι μολυσματικοί παράγοντες και βακτήρια φαίνεται πως μπορούν να ενοχοποιηθούν για τη φλεγμονή που δημιουργείται. Στην περίπτωση της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας, η αιτία ενδεχομένως να συνδέεται με ένα συγκεκριμένο γονίδιο, οπότε ορισμένοι γενετικοί παράγοντες μπορεί να συγκαταλεχθούν στους παράγοντες κινδύνου για την πρόκληση της αρθρίτιδας της σπονδυλικής στήλης.
Η αρθρίτιδα σπονδυλικής στήλης ή σπονδυλοαρθρίτιδα συνδέεται κυρίως με πόνο. Ο πόνος αυτός συνήθως δεν μπορεί να εξηγηθεί και, σε αρκετές περιπτώσεις, ανακουφίζεται με το περπάτημα ή τη γυμναστική, ενώ μπορεί να είναι πιο έντονος νωρίς το πρωί. Ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί πόνο, πολλές φορές ιδιαιτέρως επίμονο, στα εξής σημεία του σώματος:
● στη μέση (οσφυαλγία), ο οποίος μπορεί να προχωρήσει και προς την περιοχή των γλουτών
● στην πλάτη (ραχιαλγία)
● στον αυχένα (αυχεναλγία), που συχνά ακολουθεί τον πόνο στη μέση
● στα ισχία (ισχιαλγία)
● στα γόνατα
● στο στήθος
● στη φτέρνα
Ο πόνος, σε διάφορα σημεία του σώματος και διαφορετικής έντασης ανά περίπτωση, αποτελεί μεν το βασικό σύμπτωμα, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Η δυσκαμψία, το λεγόμενο “πιάσιμο”, είναι το δεύτερο πιο συχνό σύμπτωμα και μπορεί να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
● εντοπίζεται στη μέση
● παρατηρείται κατά τις πρωινές ώρες και η διάρκειά της μπορεί να ξεπερνά τη μισή ώρα
● μπορεί να ανακουφιστεί έπειτα από ένα ζεστό ντους ή με την κίνηση, είτε έχει προηγηθεί ένα διάστημα ακινησίας είτε όχι
Οι διαταραχές αίσθησης και τα μουδιάσματα μπορούν, επίσης, να συνδέονται με την αρθρίτιδα της σπονδυλικής στήλης, ενώ είναι σημαντικό να σημειωθεί και ότι η σπονδυλοαρθρίτιδα, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να συνδεθεί και με προβλήματα που εντοπίζονται στο δέρμα, τους βλεννογόνους, τα μάτια ή, σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, το έντερο και τους πνεύμονες.
Η διάγνωση της αρθρίτιδας της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνει τις εξής ενέργειες εκ μέρους του γιατρού:
● Λήψη πλήρους ιστορικού συμπτωμάτων αλλά και ατομικού ιατρικού ιστορικού του ασθενή.
● Διεξοδική κλινική εξέταση που περιλαμβάνει μονοσκελετική και νευρολογική αξιολόγηση, όπως επίσης και έλεγχο όλων των κινήσεων της σπονδυλικής στήλης (πρόσθια κάμψη,
έκταση, πλάγια κάμψη εκατέρωθεν, στροφικές κινήσεις)
● Απεικονιστική εξέταση και συγκεκριμένα αξονική τομογραφία μέσω της οποίας μπορεί να γίνει καλή αξιολόγηση των οστών και των αρθρώσεων της σπονδυλικής στήλης.
● Πλήρη ρευματολογικό και ορμονολογικό έλεγχο.
Η έγκαιρη διάγνωση διαδραματίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στον καλύτερο σχεδιασμό ενός εξατομικευμένου πλάνου θεραπείας, ώστε να είναι όσο πιο αποτελεσματικό γίνεται. Ανάλογα με το στάδιο και τη σοβαρότητα της νόσου, που θα προκύψουν βάσει της διαγνωστικής διαδικασίας, ο ασθενής θα ξεκινήσει αμέσως τη θεραπεία για να απαλλαγεί από τα συμπτώματα της νόσου και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του.
Η θεραπεία για τη σπονδυλοαρθρίτιδα μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε επεμβατική. Ο νευροχειρουργός είναι εκείνος που θα κρίνει ποια είναι η ιδανική μέθοδος αντιμετώπισης της πάθησης, ανάλογα με την κατάσταση κάθε ασθενή.
Η θεραπεία είναι, ως επί το πλείστον, συντηρητική με γυμναστική, κολύμβηση, περπάτημα, κλινική κινησιοθεραπεία και αναλγητική, αντιφλεγμονώδη αγωγή. Σε προχωρημένα στάδια, μπορεί να εφαρμοστούν ενδοαρθρικές εγχύσεις λίπανσης με ακτινοσκοπική πλοήγηση. Σε πολύ βαριές μορφές, με καθηλωτικό πόνο, αδυναμία κάτω άκρων και διαταραχή βάδισης, συστήνεται χειρουργική θεραπεία. Οι περιπτώσεις αυτές αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό της τάξεως του 1-5%.
Η θεραπεία της αρθρίτιδας σπονδυλικής στήλης είναι κατά βάση συντηρητική, όπως ήδη αναφέρθηκε, και σε ποσοστό κοντά στο 90% πολύ αποτελεσματική. Όταν είναι αρκετά προχωρημένη, βαριάς μορφής δηλαδή, προκαλεί είτε στένωση είτε αστάθεια ή ακόμη και τα δύο. Σε αυτές τις περιπτώσεις και, εφόσον τα συμπτώματα είναι καθηλωτικά, προτείνεται η χειρουργική αποκατάσταση. Το χειρουργείο για τη σπονδυλοαρθρίτιδα μπορεί να είναι είτε η απλή οπίσθια αποσυμπίεση (πεταλεκτομή), είτε, αν συνυπάρχει και αστάθεια, η σπονδυλοδεσία.
Επικοινωνήστε σήμερα μέσω τηλεφώνου με τον νευροχειρουργό σπονδυλικής στήλης και εγκεφάλου, Δρ. Βλατάκη, και κλείστε το ραντεβού σας, για την πραγματοποίηση της απαραίτητης διάγνωσης και τον σχεδιασμό μιας εξατομικευμένης λύσης θεραπείας.
Προγραμματίστε το ραντεβού σας