Ο όγκος στο κεφάλι αποτελεί μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη ενότητα της παθολογίας του κεντρικού νευρικού συστήματος. Οι όγκοι του εγκεφάλου είναι παθολογικές μάζες που αναπτύσσονται μέσα στην κρανιακή κοιλότητα και εντός του εγκεφαλικού παρεγχύματος (εγκέφαλος). Οι διάφοροι τύποι όγκων στον εγκέφαλο δύνανται να έχουν είτε καλοήθη είτε κακοήθη χαρακτήρα. H πιθανότητα ο άνθρωπος να αναπτύξει όγκο εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι μικρότερη του 1%. Οι όγκοι στο κεφάλι υπολογίζονται στο 85-90% των πρωτοπαθών όγκων του κεντρικού νευρικού συστήματος. Είναι δηλαδή πολύ πιο συχνοί από τους όγκους της σπονδυλικής στήλης και των περιφερικών νεύρων. Αποτελούν τη δέκατη αιτία θανάτου στις προηγμένες χώρες, όπως η Ελλάδα. Τα δύο τρίτα των όγκων εγκεφάλου είναι καλοήθεις ενώ το ένα τρίτο είναι κακοήθεις.
Όπως και για τους όγκους των λοιπών συστημάτων του οργανισμού, έτσι και για αυτούς του εγκεφάλου δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία που να ενοχοποιείται για την εμφάνισή τους. Η αποκρυπτογράφηση του ανθρώπινου DNA έχει οδηγήσει στην ανακάλυψη συγκεκριμένων γονιδίων των οποίων η εξαλλαγή ή παρουσία είναι συνυφασμένη με την εμφάνιση ορισμένων ειδών όγκων. Υπάρχουν, ωστόσο, και παράγοντες οι οποίοι φαίνεται πως ευνοούν την εμφάνισή τους και είναι γνωστοί ως παράγοντες κινδύνου. Ως τέτοιοι συνήθως αναφέρονται οι εξής:
● οι κακές διατροφικές συνήθειες
● το κάπνισμα
● η έκθεση σε ακτινοβολία
● το οικογενειακό ιστορικό
Ένας όγκος του εγκεφάλου μπορεί να είναι είτε καλοήθης, να μην εισχωρεί δηλαδή στον εγκέφαλο και να αναπτύσσεται αργά, είτε κακοήθης, όπου έχουμε εισχώρηση στον εγκέφαλο και ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι κακοήθεις όγκοι στον εγκέφαλο χωρίζονται σε πρωτοπαθείς, που είναι και οι πιο συνήθεις, και σε δευτεροπαθείς (μεταστατικούς), όπου κάποιος καρκίνος από άλλο όργανο έχει κάνει μετάσταση στον εγκέφαλο.
Οι πιο συχνοί όγκοι που εμφανίζονται στον εγκέφαλο είναι οι παρακάτω:
● αδένωμα υπόφυσης: Πρόκειται για έναν όγκο που εμφανίζεται μέσα στον αδένα της υπόφυσης, ο οποίος βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου. Είναι ο πιο συχνός της κατηγορίας “Ογκοι της υποφύσεως”.
● ακουστικό νευρίνωμα ή σβάννωμα: Αποτελεί τον πιο συνήθη τύπο όγκου ο οποίος ξεκινά από τα εγκεφαλικά νεύρα και είναι ένας καλοήθης όγκος.
● μηνιγγίωμα: Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, ο όγκος αυτός, που ξεκινά από τις μεμβράνες οι οποίες περιβάλλουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό, είναι καλοήθης και μάλιστα είναι ένας από τους πιο συχνούς καλοήθεις όγκους του εγκεφάλου.
● αστροκύτωμα: Είναι χαμηλής και μέτριας κακοήθειας όγκος (2ου και 3ου βαθμού) και αποτελεί ένα γλοίωμα εγκεφάλου. Τα γλοιώματα είναι οι όγκοι εκείνοι, που ξεκινούν από τα βοηθητικά κύτταρα του εγκεφάλου, τα κύτταρα δηλαδή τα οποία περιβάλλουν τα νευρικά κύτταρα και τα υποστηρίζουν.
● πολύμορφο γλοιοβλάστωμα: Ανήκει και αυτό στην κατηγορία των γλοιωμάτων και είναι 4ου βαθμού. Μάλιστα αποτελεί τον πιο συχνό κακοήθη όγκο του εγκεφάλου.
● επενδύμωμα: Πρόκειται, επίσης, για γλοίωμα.
● μυελοβλάστωμα: Αποτελεί τον πιο συνήθη όγκο εγκεφάλου της κατηγορίας των εμβρυϊκών όγκων, οι οποίοι δημιουργούνται εξαιτίας κυττάρων που προέρχονται ενώ το έμβρυο αναπτύσσεται, αλλά δεν υποχωρούν από τον εγκέφαλο με τη γέννηση. Τα μυελοβλαστώματα είναι κακοήθη, όπως και όλοι οι εμβρυϊκοί όγκοι, και εντοπίζεται συνήθως στην παρεγκεφαλίδα, το πίσω και κάτω μέρος του εγκεφάλου δηλαδή.
● κρανιοφαρυγγίωμα: Είναι ένας από τους όγκους της υπόφυσης και ξεκινά γύρω από τον αδένα.
● μετάσταση στον εγκέφαλο: Οι μεταστάσεις αφορούν καρκίνους από άλλα όργανα, οι οποίοι κάνουν μετάσταση στον εγκέφαλο. Ωστόσο, σπάνια ένας όγκος του εγκεφάλου, μέσα σε αυτόν ή σε κάποια δομή κοντά σε αυτόν όπως στην υπόφυση, θα κάνει μετάσταση σε άλλο όργανο του ανθρώπινου σώματος.
Τα συμπτώματα που παράγουν οι όγκοι εγκεφάλου εξαρτώνται από το μέγεθος και την εντόπιση. Γενικά οι ασθενείς παραπονιούνται συχνότερα για την εξής συμπτωματολογία:
● έντονη κεφαλαλγία που δεν υφίεται με τα κλασικά παυσίπονα και με αυξημένη συχνότητα
● ναυτία και έμετοι που δεν δικαιολογούνται από γαστρεντερικές διαταραχές
● επιληπτικές κρίσεις
● πιθανή απώλεια αίσθησης ή κίνησης κάποιου άκρου (πάρεση χείρας ή ποδός)
● διαταραχές όρασης όπως διπλωπία, πτώση της οπτικής οξύτητας και διαταραχή της κινητικότητας του βολβού των οφθαλμών (οφθαλμοπληγία)
● διαταραχές ομιλίας ή και αντίληψης του λόγου
● διαταραχές της βάδισης ή και της ισορροπίας
● διαταραχές της προσωπικότητας και του θυμικού
● διαταραχές της ακουστικής οξύτητας, εμβοές ως και κώφωση
Η θεραπεία που θα επιλεγεί για έναν όγκο εγκεφάλου θα εξαρτηθεί από μια σειρά παραγόντων, οι οποίοι είναι οι εξής:
Προγραμματίστε το ραντεβού σας