Διαδερμική οσφυική σπονδυλοδεσία

Τι είναι η σπονδυλοδεσία

Σπονδυλοδεσία

Πρόκειται για ένα είδος επέμβασης μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η επανάκτηση της ευστάθειας της σπονδυλικής στήλης. Ο ρόλος της σπονδυλικής στήλης είναι η συγκράτηση του κορμού, η απόσβεση κραδασμών. Επίσης προσφέρει το κατάλληλο υπόστρωμα για την πρόσφυση στις αποφύσεις της των τενόντων και των μυών της ράχης, των πλευρών και της λεκάνης. Αυτά τα στοιχεία λειτουργούν σε απόλυτη συνέργεια μεταξύ τους για την επίτευξη της ευστάθειας των φυσιολογικών κινήσεων της σπονδυλικής στήλης όπως η πρόσθια και πλάγια κάμψη και η έκταση.

Ο οργανισμός είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να μπορεί να σηκώνει- στηρίζει το βάρος του και ορισμένα πέραν αυτού φορτία χωρίς να υπάρχουν ενοχλήματα. Στην περίπτωση που υπό των φυσιολογικών αυτών φορτίων εμφανίζονται σταθερά και σε χρόνια βάση ενοχλήσεις όπως πόνος στη μέση ή στα πόδια τότε ομιλούμε για αστάθεια σπονδυλικής στήλης. Η αστάθεια αποτελεί απόλυτη ένδειξη σπονδυλοδεσίας.

Η πιο συχνή εστία εντόπισης της αστάθειας είναι η οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, ακολουθεί η αυχενική και τέλος η θωρακική.

Πως προκαλείται αστάθεια στη σπονδυλική στήλη

Σπονδυλική στήλη

Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 33 σπονδύλους οι οποίοι αρθρώνονται(δένονται) μεταξύ τους σε 2 άξονες, τον πρόσθιο και τον οπίσθιο. Ο πρόσθιος συνίσταται από τα σπονδυλικά σώματα μεταξύ των οποίων βρίσκονται οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι οι οποίοι δεν επιτρέπουν στους σπονδύλους να εφάπτονται και λειτουργούν ως αποσβεστήρες. Ο οπίσθιος αποτελείται από τα σπονδυλικά πέταλα που συνδέονται μεταξύ τους μέσω των λεγομένων οπίσθιων αρθρώσεων. Οποιαδήποτε βλάβη, εκφύλιση ή τραυματισμός αυτών των στοιχείων δύναται να προκαλέσει μεγαλύτερο εύρος, από το φυσιολογικά επιτρεπτό, κίνησης, των εμπλεκόμενων σε μια άρθρωση, αρθρικών επιφανειών. Η κίνηση αυτή είναι παθολογική και προκαλεί πόνο. Με πιο απλά λόγια χαλαρώνουν οι αρθρώσεις, εκφυλίζονται οι αρθρικές επιφάνειες και απορροφάται το ενδοαρθρικό υγρό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να τρίβονται οι αρθρικές επιφάνειες μεταξύ τους και έτσι να παράγεται πόνος. 

Συμπερασματικά ο όρος αστάθεια είναι συνυφασμένος με τον πόνο και απαιτεί θεραπεία. Η τελευταία μπορεί να επιτευχθεί με τη σπονδυλοδεσία η οποία αίρει τα αίτια του πόνου περιορίζοντας την παθολογική κίνηση και εξαφανίζοντας την τριβή των αρθρικών επιφανειών.

Παθήσεις που προκαλούν αστάθεια

Α) Κατάγματα σπονδυλικής στήλης

Β) Εκφυλιστικές αλλοιώσεις της Σ.Σ

Γ) Οστεοαρθρίτιδα οπίσθιων αρθρώσεων

Δ) Σπονδυλολίσθηση που προκαλεί συμπτωματολογία

Ε) Όγκοι

Ζ) Υποτροπή δισκοκήλης

Η) Αυτοάνοσες αρθρίτιδες όπως ρευματοειδής αρθρίτιδα και αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα

Θ) Εκφυλιστικές παραμορφώσεις όπως κύφωση και σκολίωση

Επέμβαση-Έκβαση

Ο ασθενής τοποθετείται υπό γενική αναισθησία στο χειρουργικό τραπέζι σε θέση πρηνή (μπρούμητα). Με τη βοήθεια ακτινοσκοπικού μηχανήματος (c arm, o arm)μαρκάρεται η πάσχουσα περιοχή. Ανοίγονται μικρές τομές εκατέρωθεν της μέσης γράμμης, της τάξεως του μισού εκατοστού, στο δέρμα, μέσα από τις οποίες και πάντα υπό την καθοδήγηση του ακτινοσκοπίου, τοποθετούνται οι βίδες μέσω των σπονδυλικών αυχένων στα σπονδυλικά σώματα. Εν συνεχεία προσαρμόζονται στις κεφαλές των βιδών δύο ράβδοι τιτανίου οι οποίες και καθηλώνονται με ειδικά παξιμάδια. Σε ειδικές περιπτώσεις είναι απαραίτητη η αφαίρεση του μεσοσπονδύλιου δίσκου και η αντικατάστασή του από συνθετικό μόσχευμα (TLIF, PLIF).

Ανάρρωση

Ο ασθενής παραμένει μετεγχειρητικά για μία νύχτα στην κλινική και αποδεσμεύεται πλήρως κινητοποιημένος και ελεύθερος συμπτωμάτων (χωρίς πόνο). Η επέμβαση είναι αναίμακτη και καθόλου τραυματική. Η επάνοδος στις καθημερινές και επαγγελματικές δραστηριότητες υπολογίζεται στις 4-6 εβδομάδες.

Συχνές Ερωτήσεις για την Σπονδυλοδεσία

Πρόκειται για μία ερώτηση η οποία μου τίθεται αρκετά συχνά αν όχι πάντα και θα έλεγα πως είναι εύλογη. Η εμπειρία του χειρουργού σε συνδυασμό με τη χρήση σύγχρονων μηχανημάτων μεγάλης ακρίβειας όπως το Ρομπότ, το C arm και το O arm δεν αφήνουν σχεδόν κανένα τέτοιο περιθώριο.

Εδώ θα πρέπει να αποκαταστήσουμε ένα λάθος. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η πρόσθια κάμψη του κορμού (σκύψιμο) γίνεται από τη σπονδυλική στήλη. Και όμως η συμμετοχή της σε αυτή την κίνηση είναι περί του 10%. Το υπόλοιπο 90% πραγματοποιείται από την άρθρωση των ισχίων με τη λεκάνη. Αυτό σημαίνει πως μετά το πέρας της μετεγχειρητικής αποκατάστασης ο ασθενής δύναται να κάνει πρόσθια κάμψη άνω του 90%. Όσον αφορά την πλάγια κάμψη θα υπάρχει ένας μικρός περιορισμός της τάξης του 20%. Όπως μπορεί εύκολα κάποιος να καταλάβει ο ασθενής μετεγχειρητικά θα είναι πλήρως λειτουργικός.

Η κινητοποίηση γίνεται την αμέσως επόμενη μέρα και ο ασθενής αποδεσμεύεται ελεύθερος συμπτωμάτων με λεπτομερείς οδηγίες και σύσταση για επανεκτίμηση μετά από δέκα ημέρες.

Συνήθως δεν αφαιρούνται. Αυτό το επιλέγουν συχνά οι ασθενείς διότι θέλουν να αποφύγουν τη διαδικασία ενός νέου χειρουργείου. Γενικά υπάρχει η δυνατότητα της αφαίρεσης των υλικών και αυτή συστήνεται του fusion της σπονδυλικής στήλης, δηλαδή αφού έχει επιτευχθεί η εμβιομηχανική σταθεροποίηση της. Ο χρόνος υπολογίζεται μετά την πάροδο δύο ετών από το χειρουργείο.

Επικοινωνία

Ελευθερίου Βενιζέλου 26, Γαλάτσι
Χάρτης 

+30 2102222929

+30 6978502083

info@nevroxeirourgos-vlatakis.com

Συνεργαζόμενα Νοσοκομεία